ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΟΥΣΑΚΗ

P:Έχοντας ο κόσμος στο μυαλό του το όνομα Ελένη Καρουσάκη, τι θα ήθελες να σκέφτονται για σένα;

Ελένη:Καταρχήν θα ήθελα να σκέφτονται ότι έχω κάνει κάποια πράγματα σε αυτό που λέγεται νύχτα, νυχτερινή διασκέδαση και δισκογραφία καθώς και ότι είμαι ένα αρκετά καλό παιδί.

P:Αυτό μόνο;

Ελένη:Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα…..

P:Δίκιο έχεις! Με ποια σειρά θα τα έβαζες; Πρώτα την “προσφορά” ή το “καλό παιδί”;

Ελένη:Πρώτα το “καλό παιδί” βέβαια, γιατί αν δεν είσαι καλό παιδί και δεν δίνεις αγάπη σε αυτό που κάνεις, τότε καλύτερα να μην το κάνεις. Επίσης όλη αυτή η καλοσύνη πού όπως λένε βγάζω επάνω στην πίστα πηγάζει από μέσα μου. Καθαρά από μέσα μου!

P:Πες μου, πώς ξεκίνησες το τραγούδι;

Ελένη:Κατά την διάρκεια μιας σχολικής γιορτής, σε κάποιο θέατρο, βρισκόταν εκεί καλεσμένος των γονιών μου, ένας οικογενειακός φίλος που ήταν και παραγωγός σε μία δισκογραφική εταιρεία, ο Παντελής Εμμανουηλίδης, Η γιορτή εξελίχθηκε σε “λαϊκή βραδιά” όπου τραγούδησα κι εγώ. Τότε ήμουν 15 ετών. Αυτό που άκουσε ο Παντελής Εμμανουηλίδης, του άρεσε και βέβαια το είπε στους γονείς μου οι οποίοι όμως επέλεξαν να μην μου πουν τίποτα. Συνέχισα το σχολείο και όταν τελείωσα, στα 18 μου, ασχολήθηκα με την δημοσιογραφία και εργάστηκα στην εφημερίδα «Βραδυνή». Τότε μου έγινε και η πρόταση από τον Παντελή Εμμανουηλίδη να ασχοληθώ με το τραγούδι. Βέβαια με την δημοσιογραφία ασχολήθηκα για λόγους “οικογενειακούς” θα έλεγα, διότι η μητέρα μου ήθελε να ξεφύγω από την ενασχόληση με το τραγούδι, αλλά δεν γλύτωσα…… Τότε έγινε η γνωριμία με το “ μεγάλο δάσκαλο” τον Γιώργο Ζαμπέτα και θεωρώ τιμή μου το ότι ξεκίνησα μαζί του την καριέρα μου. Μαζευόμασταν τότε στο σπίτι του στο Χαϊδάρι καθημερινά, πολλά νέα παιδιά και τραγουδούσαμε. Θεωρώ ότι μου δόθηκε δωρεάν και με αγάπη το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να πάρει ξεκινώντας σε αυτόν το χώρο ένα παιδί της ηλικίας μου τότε. Πέρασα το μεγαλύτερο “μουσικό σχολείο”. Επίσης μαζεύονταν εκεί και πολλά παιδιά που μάθαιναν μπουζούκι και βέβαια πολλοί απ αυτούς εξελίχθηκαν σε άριστους επαγγελματίες. Τότε ο Γιώργος Ζαμπέτας ετοίμαζε τον δίσκο «Τα χίλια περιστέρια». Επειδή όπως έλεγε ο δάσκαλος του θύμιζα την Μανταλένα, που ήταν από τις αγαπημένες του τραγουδίστριες, μου έδωσε και είπα τρία τραγούδια. Αυτήν θεωρώ και την σημαντικότερη δισκογραφική δουλειά που έχω κάνει μέχρι τώρα. Βέβαια η φωνή μου τότε δεν έχει καμία σχέση με την φωνή μου σήμερα. Ήταν πολύ παιδική.

P:Ε βέβαια ήσουν παιδί άλλωστε. Πες μου Ελένη, αν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θα ήθελες να ευχαριστήσεις για τον δρόμο που διάλεξες, για την μέχρι σήμερα πορεία σου, θα ήταν ο Γιώργος Ζαμπέτας ή κάποιος άλλος;

Ελένη:Είναι ο Παντελής Εμμανουηλίδης που μου με “είδε” μου έκανε την γνωριμία με τον Γιώργο Ζαμπέτα και συνέβαλλε στα πρώτα μου βήματα στα νυχτερινά μαγαζιά. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω αυτόν που μου έκανε το demo για να με ακούσει ο Γιώργος Ζαμπέτας, τον μεγάλο μαέστρο και συνθέτη, ίσως από τους μεγαλύτερους μαέστρους που περάσανε, Σπύρο Παπαβασιλείου που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας.

P:Είσαι ένα δημόσιο πρόσωπο, είτε το θέλεις είτε όχι. Όταν περπατάς στον δρόμο και σε βλέπουν άνθρωποι που σε αναγνωρίζουν, ποια είναι η αντίδρασή τους;

Ελένη:Βασικά είναι πολύ φιλικοί. Πιστεύω ότι είμαι άνθρωπος που δεν βγάζω τουπέ και δήθεν όπως πολλοί συνάδελφοι και ιδιαίτερα νέα παιδιά στον χώρο. Αυτό δεν το συναντάμε στους παλιούς καλλιτέχνες. Είμαι αρκετά προσγειωμένη δέχομαι την αγάπη του κόσμου και μου αρέσει να μου το δείχνουν. Αυτό δεν το λέω “ψωνίστικα”, νομίζω ότι είμαι αρκετά προσγειωμένη, απλώς μου αρέσει η αναγνώριση όπως σε οποιοδήποτε άνθρωπο και ανεξάρτητα με την δουλειά που κάνει.

P:Ναι. Βέβαια αν εγώ κι εσύ πάμε στοsupermarket, προφανώς εμένα δεν θα μου μιλήσει κανένας, ενώ εσένα θα σε χαιρετίσουν και δέκα είκοσι άνθρωποι. Αυτό για σένα είναι επιβεβαίωση;

Ελένη:Όχι όχι αυτό δεν το θεωρώ επιβεβαίωση. Νομίζω ότι έτσι ο κόσμος μου δείχνει την αγάπη του. Είμαι 20 χρόνια σε αυτό τον χώρο και δεν είμαι από αυτούς που θέλουν να βγαίνει η προσωπική ζωή τους προς τα έξω, δεν θέλω να γράφουν υπερβολές για μένα και γενικά θα σου πω ότι δεν είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν να ασχολούνται μαζί τους.

P:Κάνεις όμως μία δουλειά που και να μην το θέλεις ασχολούνται μαζί σου

Ελένη:Ε, εν τάξει, αντιδρώ πολύ φυσιολογικά όμως.

P:Υπάρχει κάποια νέα δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζεις;

Ελένη:Ναι, επειδή βέβαια όλα πλέον γίνονται διαδικτυακά, ετοιμάζω ένα τραγούδι που θα κυκλοφορήσει μέσω internet και μόνο. Η δισκογραφία όπως την ξέραμε με τα cd’s κλπ έχει πια τελειώσει. Μην ξεχνάς ότι τα περισσότερα cd’s δίνονται πλέον δωρεάν μέσω εφημερίδων, περιοδικών, κλπ, εκτός του ότι λόγω της κρίσης τα τελευταία χρόνια, οι δισκογραφικές δεν καλύπτουν το κόστος των cd’s. Βέβαια δεν το κάνουν από τσιγκουνιά αλλά όταν κάνεις ένα cd, μόνο 1 με 2 τραγούδια θα ξεχωρίσουν ενώ το όλο κόστος είναι πολύ μεγάλο. Θεωρώ ότι λόγω της κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί είναι προτιμότερο να βγάλω ένα τραγούδι και μετά από 2-3 μήνες να βγάλω ένα άλλο. Ίσως να πηγαίνουν χαμένα τα cd’s και κάποια τραγούδια μαζί με αυτά. Βέβαια για να βγει ένα cd γίνεται σοβαρή δουλειά πίσω απ αυτό, επιλογή τραγουδιών, αλλά ξέρεις είναι δυσάρεστο να έχεις δώσει την “ψυχή σου” και το “είναι σου” για ένα cd και μερικά τραγούδια να πηγαίνουν στον αέρα….

P:Όντως…. Αυτή την σαιζόν που τραγουδάς;

Ελένη:Από τις 5 Νοεμβρίου είμαι στις Μάσκες, στην Λεωφόρο Συγγρού 299.

P:Εκτός από την αντίδραση του κόσμου στον δρόμο που κουβεντιάσαμε πριν, όταν ανεβαίνεις στην πίστα, πες μου τι βλέπεις κάτω;

Ελένη:Θεωρώ ότι είμαι στον χώρο αυτό από τα άτομα που δεν προκαλούν. Διότι πολλοί βγαίνουν στην πίστα, ειδικά νέες κοπέλες και είναι προκλητικές.

P:Εξαρτάται από το τι έχει να δώσει ο καθ’ ένας. 

Ελένη: Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται στα μαγαζιά, έρχονται για να ακούσουν, όχι να δουν. Εγώ έχω αναπτύξει με τον κόσμο μια σχέση αγάπης, μια σχέση φιλίας. Όταν ανεβαίνω στην πίστα με σέβονται. Αυτό το βγάζω εγώ γιατί πάνω απ’ όλα τους σέβομαι.

P:Μου λες λοιπόν ότι αυτό το καλό παιδί που έχεις μέσα σου το βγάζεις και πάνω στην πίστα. Ελένη έχεις μια καθαρή, λαϊκή φωνή κι αυτό ακούγεται και γι αυτό επιβιώνεις στην νύχτα σε αντίθεση με κάποιους άλλους που είναι διάτοντες αστέρες.

Ελένη:Νομίζω πως δεν είναι τυχαίο ότι 20 χρόνια είμαι στα καλύτερα μαγαζιά και τα τελευταία 12 είμαι το πρώτο γυναικείο όνομα στις μεγαλύτερες πίστες. Ξεκινώντας από το Ποσειδώνιο το 1999 που έκανα εκεί 3 σαιζόν και κρατιέμαι σ’ αυτά τα μαγαζιά χωρίς να έχω το μεγάλο σουξέ. Νομίζω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και μου αρέσει αυτό που έχω. Δεν θα ήθελα να κάνω το σουξέ για ένα χρόνο και μετά να εξαφανιστώ. Μου αρέσει αυτή η αργή αλλά σταθερή πορεία. Κάποιος μεγάλος παλιός τραγουδιστής έλεγε (αυτό το έχω ως δίδαγμα από τον πατέρα μου) ότι αυτή η δουλειά είναι σαν το ασανσέρ. Καλό είναι να ανεβαίνεις όροφο όροφο, διότι αν ανέβεις απότομα το σχοινί μπορεί να σπάσει και να πέσεις από την μία στιγμή στην άλλη. Πόσο δίκιο είχε…….

P:Η ζωή της νύχτας είναι ανταγωνιστική, είναι σκληρή είναι δύσκολη.

Eλένη:Ανταγωνισμός και συναγωνισμός υπάρχει σε όλους τους χώρους. Ότι είναι μια δύσκολη δουλειά, ναι αδιαμφισβήτητα είναι. Όταν όμως κάνεις μια δουλειά που αγαπάς τότε μπορείς και ξεπερνάς τις δυσκολίες. Εγώ μέσα στην νύχτα δεν έχω νοιώσει “ενόχληση”. Ίσως κάποιες κοπέλες την ημέρα να την νοιώθουν…….

P:Υπάρχει κάποιο τραγούδι, όχι απαραίτητα δικό σου, που σε χαρακτηρίζει;

Ελένη:Λατρεύω και λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που βγήκε το «σ΄εχω κάνει Θεό». Θυμάμαι, όταν είχε πρωτοβγεί δούλευα στο Ποσειδώνιο με την κυρία Δημητρίου, τον Κιάμο, τον Χρήστο Μενιδιάτη, τον Χάρη Ακριτίδη και το είχα πάει στον μαέστρο τον Χάρη Ανδρεάδη και του είπα ότι θέλω να το τραγουδήσω. Μου απάντησε ότι αυτό τώρα βγήκε και ήταν στον δίσκο «κόκκινο καράβι» που η εταιρεία προωθούσε το ομώνυμο τραγούδι για να ακουστεί. Τελικά όμως δικαιώθηκα, διότι μου άρεσε τόσο πολύ και το τραγουδούσα τόσο καλά σαν να ήταν δικό μου τραγούδι. Δικαιώθηκα επίσης διότι από αυτό το τραγούδι όχι μόνο εγώ αλλά και πάρα πολλοί συνάδελφοι έχουν πάρει “μεροκάματο”. Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχουν τέτοια τραγούδια που να είναι διαχρονικά σουξέ και να κρατάνε τον κόσμο στα μαγαζιά. Ίσως και αυτός να είναι ένας λόγος της “αναδουλειάς” δεν υπάρχουν τραγούδια να κάνουν τον κόσμο να βγει έξω.

P:Μάλλον έχεις καλύψει και την επόμενη ερώτηση που ήθελα να σου κάνω. Ποιο τραγούδι που έχει πει άλλος καλλιτέχνης θα ήθελες να έχεις πει εσύ;

Ελένη:Ε, ναι αυτό, δεν το συζητάω! Λόγω αυτού του τραγουδιού ήρθα σε επικοινωνία με τον Πάνο Καπίρη που το έχει γράψει. Του ζήτησα λοιπόν να μου γράψει ένα ίδιο τραγούδι, κάτι παρόμοιο. Στο ραντεβού που είχαμε για να ακούσω το τραγούδι που μου είχε γράψει, πριν ακόμα μπω σπίτι του άκουσα κάτι που μου φάνηκε εκπληκτικό. Με το που μπήκα το πήρα. Ήταν το “πάει”. Και βέβαια είναι από τα αγαπημένα μου δικά μου τραγούδια. Επίσης αγαπημένο το “τώρα δεν αντέχεις” που είναι το τραγούδι που με έκανε γνωστή.

P:Από τις συνεργασίες που έχεις κάνει με άλλους τραγουδιστές ή δημιουργούς, ποια ξεχωρίζεις περισσότερο;

Ελένη:Ξεχωρίζω την συνεργασία μου με τον Νίκο Τερζή, γιατί με τον Νίκο κάναμε μαζί τις δύο πρώτες δουλειές και τον θεωρώ “νονό” μου στις προσωπικές μου δισκογραφίες, πολύ καλός μου φίλος και με βοήθησε πολύ σχετικά με τις δισκογραφικές εταιρείες και γενικότερα. Ήμουν κάτι σαν δικό του παιδί τότε. Επίσης ο Νίκος ήταν αυτός που με έκανε γνωστή με το “τώρα δεν αντέχεις”. Νομίζω ότι χρωστάω πολλά στον Νίκο Τερζή. Οφείλω πάρα πολλά στον Αντώνη Παππά και επίσης σε όλους τους τραγουδιστές στα ξεκινήματά μου, διότι δεν βγήκα ξαφνικά μια μέρα σε αυτή την δουλειά και απαίτησα τα πάντα, έχω περάσει από όλα τα στάδια. Ξεκίνησα λέγοντας ένα μόνο τραγούδι στην αρχή του προγράμματος και κάνοντας μετά φωνητικά επί ώρες σε πολύ μεγάλα ονόματα, όπως η κυρία Δούκισσα, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Κοντολάζος, ο Λευτέρης Πανταζής, ο Αντώνης Καλογιάννης και άλλοι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ έχω να πω σε όλους αυτούς τους ανθρώπους διότι για μένα ήταν σχολείο και πήρα πάρα πολλά από αυτούς. Και από τους νεότερους βέβαια, στον φίλο μου τον Γιάννη Πλούταρχο που κάναμε μεγάλη επιτυχία το 2000 στο Ποσειδώνιο, που περάσαμε 7 μήνες χωρίς ρεπό. Πηγαίναμε το βράδυ και νομίζαμε ότι ο κόσμος είχε μείνει εκεί από την προηγούμενη μέρα.

P:Τώρα Ελένη, με το χέρι στην καρδιά, θέλω να μου πεις ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή μέχρι σήμερα στην καριέρα σου.

Ελένη:Αδιαμφισβήτητα η καλύτερες στιγμές στην καριέρα μου ήταν αυτές στο Ποσειδώνιο. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές τότε. Αφού να φανταστείς ο Γιάννης Πλούταρχος μόλις είχε βγάλει το cd, η παραλιακή ήταν γεμάτη με μαγαζιά με μεγάλα ονόματα και ενώ τα περισσότερα ήταν άδεια, σε εμάς κάθε βράδυ γινόταν το αδιαχώρητο. Εκεί πήρα και το βάπτισμα σαν πρώτο γυναικείο όνομα σε μαγαζί, γι αυτό σου λέω ότι ήταν και η τοπ σαιζόν μου. Ένοιωθα τότε πολύ χαρούμενη και δεν λογάριαζα ούτε κούραση ούτε τίποτα. Όσο για την δυσάρεστη στιγμή που θέλεις να σου πω, ήταν όταν εγώ που επί 20 χρόνια δεν έχω λείψει ποτέ από την δουλειά, έπαθα περιαρθρίτιδα και οι πόνοι ήταν φρικτοί. Ήταν η πρώτη φορά που δεν πήγα στο μαγαζί. Ένοιωσα φοβερά άσχημα για μένα και για τους άλλους συναδέλφους και γενικά τους εργαζόμενους εκεί που εξ αιτίας μου έχασαν το μεροκάματό τους. Αυτή ήταν άσχημη σαιζόν για μένα. Όπως ξέρεις η περιαρθρίτιδα είναι ψυχοσωματικός πόνος. Τότε το έμαθα κι εγώ. Είχα πάρει τότε την απόφαση να σταματήσω τη δουλειά. Εκείνη την σαιζόν είχαν γίνει πάρα πολλά και μου είχε “γυρίσει το κεφάλι” που λένε. ‘Ένοιωθα πάρα πολύ άσχημα. Σταμάτησα να δουλεύω για τρείς μήνες. Μετά μου έγινε μια πρόταση και έπεσαν όλοι οι δικοί μου άνθρωποι επάνω μου για να ξαναγυρίσω.

P:Ξαναγύρισες και ελπίζω ότι δεν το έχεις μετανιώσει.

Ελένη:‘Όχι δεν το έχω μετανιώσει. Βέβαια είμαι ένα άτομο που δεν θέλει να φθαρεί μέσα σε αυτή την δουλειά. Θέλω να μην με διώξει ο χώρος. Θέλω να φύγω εγώ. Θα με τραυματίσει ψυχικά το να κάθομαι κάποτε στο σπίτι μου και να μην χτυπάει το τηλέφωνο για δουλειά. Θέλω να φύγω εγώ πρώτη.

P:Στο εύχομαι πραγματικά. Πες μου τώρα Ελένη με ποιόν τραγουδιστή θα ήθελες να συνεργαστείς, να τραγουδήσεις μαζί του;

Ελένη:Το λέω πάντα και θα το ξαναπώ διότι είχε “στραβώσει” η συνεργασία στο παραπέντε. Μετά το Ποσειδώνιο μου έγινε μια πρόταση, υπήρξε αντιπρόταση από τον επιχειρηματία που με ήθελε για κάποιο άλλο του μαγαζί, δεν συνεργάστηκα τότε με τον τραγουδιστή, αλλά θα το ήθελα πολύ. Είναι ο Τόλης Βοσκόπουλος. Μου αρέσει πάρα πολύ και τον θεωρώ από τους λίγους “κυριλάτους” καλλιτέχνες που έχουν μείνει στην νυχτερινή διασκέδαση. Είναι διαχρονικότατος με εξαιρετικά τραγούδια. Κάποτε το να πας στα μπουζούκια είχε ολόκληρη διαδικασία προετοιμασίας. Οι τραγουδιστές δεν έβγαιναν στην πίστα όπως να ‘ναι. Αν ο καλλιτέχνης βγαίνει με σκισμένο τζίν γιατί ο πελάτης να μην πάει με σαγιονάρες; Στον Βοσκόπουλο όμως δεν συμβαίνει αυτό. Ο Βοσκόπουλος σέβεται τον πελάτη. Όταν σέβεσαι αυτόν που είναι απέναντί σου σεβασμό θα πάρεις.

P:Τι μουσική σου αρέσει; Εκτός από Ελληνικά ακούς κάποιο άλλο είδος μουσικής;

Ελένη:Κυρίως ακούω Ελληνικά. Από ξένη μουσική μπορεί να ακούσω κάποια hit της εποχής για να είμαι ενημερωμένη. Από πολύ μικρή Ελληνικά άκουγα. Ακόμα και στις σχολικές εκδρομές που οι συμμαθητές μου άκουγαν ξένα, εγώ άκουγα Ελληνικά. Πήγαινα και στον οδηγό του πούλμαν και του έδινα να βάλει Ελληνικά. Και βαριά, Καζαντζίδη κλπ.

P:Για το “ιντερνετικό” ραδιόφωνο, τι πιστεύεις;

Ελένη:Νομίζω ότι όπως και η δισκογραφία, έτσι και το ραδιόφωνο, σιγά σιγά οδεύει προς τα εκεί.

P:Θα ήθελες να δώσεις μια ευχή για τα «Ναυάγια»;

Ελένη:Α, πα πα πα πα!! Ναυάγια!! Εύχομαι να σώσουν τα καλύτερα από το Ελληνικό τραγούδι!!

P:Αυτό προσπαθούμε, όπως επίσης και να μην ανασυρθούμε ποτέ.

Ελένη:Σας το εύχομαι κι εγώ αυτό.

Η γενική εντύπωσή μας από την συνέντευξη:

Από την πρώτη στιγμή που συναντήσαμε την κυρία Καρουσάκη, είδαμε απέναντί μας έναν άνθρωπο γλυκό, χαμογελαστό, ζεστό, προσιτό και σίγουρο για τον εαυτό του. Δεν δίστασε να απαντήσει σε καμία ερώτηση και δεν βασάνισε το μυαλό της για να σκεφτεί την απάντηση που θα δώσει. Αυθόρμητη, ξεκάθαρη και γνήσια θα την χαρακτηρίζαμε όπως άλλωστε καθαρή και γνήσια είναι η φωνή της και η πορεία της μέχρι σήμερα στο λαϊκό τραγούδι.

Μας έκανε εντύπωση ότι πολύ συχνά χρησιμοποιούσε τις λέξεις αγάπη και ψυχή. Κάθε της λέξη έβγαζε συναίσθημα και δεν ξέχασε λεπτό τις καταβολές της για τις οποίες μίλησε αρκετές φορές.

Δυστυχώς λίγο πριν την έναρξη του προγράμματος έπρεπε να σταματήσουμε την κουβέντα μας που κάθε άλλο παρά τυπική συνέντευξη ήταν.

Να σαι καλά Ελένη. Να έχεις πάντα επιτυχίες και να παραμείνεις απλή και λαϊκή όπως είσαι.