Προφανώς όλα τα τραγούδια δεν μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα για το ανωτέρω, ποιά όμως τραγούδια τελικώς μας αγγίζουν? Σϊγουρα είναι τα τραγούδια που λένε μία γνωστή ιστορία σε εμάς (είτε προσωπική, είτε μέσω τρίτου), σίγουρα είναι τα τραγούδια που αναφέρονται σε γενικά σε χωρισμούς, σε προδωμένες αγάπες, σε έρωτες χωρίς κατάληξη, αλλά γιατί αυτά τα κομμάτια κι όχι τα χαρούμενα?

Γιατί πολύ απλά, σκυλάδικα, πραγματικά σκυλάδικα τραγούδια ακούνε αυτοί που έχουν πραγματικά αγαπήσει, αυτοί που πραγματικά έχουν πληγωθεί, που έχουν βιώσει τέτοιες καταστάσεις, που έχουν κλάψει δίχως τέλος μέχρι το πρωί, που έχουν γίνει λιώμα από το ποτό, απλά και μόνο για να ξεχάσουν. Η πραγματικότητα είναι ότι τίποτα δεν ξεχνιέται οριστικά, απλά αντιμετωπίζεται και με το χρόνο απλά προσπερνιέται. Πόσοι όμως από εμάς ακούγοντας ένα κομμάτι τέτοιο (σκυλάδικο, καψούρικο) δεν έχουν γυρίσει τα μάτια στον ουρανό και έχουν φέρει στο μυαλό τους ένα πρόσωπο?

Οι άνθρωποι, το πλήθος αυτών, δεν θέλει να πονάει, βασικά δεν θέλει να θυμάται τα άσχημα, αυτά που τους έκαναν και έχασαν την αυτοπεποιθησή τους, όμως.... Πόσο διαφορετικοί έχουμε γίνει μετά από αυτό? Πολύ διαφορετικοί... Πάρα πολύ διαφορετικοί... Τα σκυλάδικα, τα καψούρικα είναι η δίοδος στην αυτοπραγμάτωση, όσο πομπώδες κι εάν ακούγεται αυτό. Μέσω αυτών, ξαναζούμε καταστάσεις, ζυγίζουμε τις περιπτώσεις, βλέπουμε τα λάθη και τα σωστά μας, κάνουμε την αυτοκριτική μας και γινόμαστε πιο δυνατοί.

Τα καψουροτράγουδα, τα σκυλάδικα κατά πολλούς, είναι για μας τρόπος ζωής, γιατί είμαστε καψούριδες, γιατί θα παραμείνουμε καψούριδες. Εδώ, στα navagia.gr θα σας συντροφεύσουμε σε αυτό το ταξίδι. Γιατί πάνω από όλα και πρώτα από όλα, οι καψούριδες, είναι καπετάνιοι. Και φαίνονται στις φουρτούνες, όχι στις φουσκοθαλασσιές.

Ναυαγήστε μαζί μας....