Οι παλιότεροι προτιμούσαν μεγαλύτερη απόσταση γιατί βοηθούσε στην πρόσκρουση της μιας χάντρας απάνω στην άλλη με περισσότερη επιτάχυνση και δυνατότερο χτύπο.

Οι χάντρες πρέπει πάντα να έχουν μονό αριθμό κι αυτό για τρεις λόγους: Ο πρώτος έχει να κάνει με την οπτική, το σχεδιασμό και την ισορροπία. Η μονή χάντρα στο κάτω μέρος δημιουργεί ένα άρτιο ημικύκλιο. Ο δεύτερος αφορά ένα ιδιαίτερο παιχνίδι με τις χάντρες, πολύ αγαπημένο και συνηθισμένο. Αφήνουμε τις χάντρες δύο-δύο να πέφτουν προς τα κάτω, δημιουργώντας ήχους ρυθμικούς, μελωδικούς. Όταν όλα τα ζευγάρια τελειώσουν, η μονή χάντρα παίζει το σπουδαίο ρόλο της. Δεν επιτρέπει στο κομπολόι να πέσει χάμω, να φύγει από τα χέρια μας. Τρίτος και τελευταίος είναι γιατί ο μονός αριθμός φέρνει πάντα γούρι κι ευτυχία στον κάτοχό του. Οι χάντρες ήταν πάντοτε φτιαγμένες από κεχριμπάρι, από μαύρο κοράλλι, που φυτρώνει στο βυθό της θάλασσας και λέγεται “γιούσουρι”. Επίσης χρησιμοποιημένο υλικό ήταν το “φίλντισι”, το όστρακο που γεννάει τα μαργαριτάρια. Ακόμα ξύλα, κουκούτσια, κόκαλα διαφόρων ζώων, ελεφαντόδοντο. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με το κεχριμπάρι.

Το κεχριμπάρι, που είναι το απολιθωμένο ρετσίνι των δέντρων. Με το κομπολόι μας συνδέει σχέση φιλίας, έρωτα και αφοσίωσης. Το μυστικό του βρίσκεται καλά κρυμμένο στις τέσσερις από τις πέντε αισθήσεις μας, στην όραση (χρώμα), στην αφή (χάδι), στην ακοή (χτύπος) και στην όσφρηση (κεχριμπαρένια). Αν θέλεις να έχεις το σωστό για σένα κομπολόι, διάλεξε εκείνο που θα σ΄ ευχαριστεί και θα τέρπει τα μάτια, τα δάχτυλα και τ΄ αυτιά σου. Τότε θα τ΄ αγαπήσεις και θα σ΄ αγαπήσει. Αν, έστω κι ένα από τα τρία αυτά λείπει, θα σημαίνει πως δεν είναι για σένα.  

κ. Ευαγγελινός, συλλέκτης κομπολογιών και ιδιοκτήτης του μουσείου κομπολογιού στο Ναύπλιο