Η αρχή...
Τελειώνοντας το λύκειο στην Καρδίτσα, βρέθηκα στην Αθήνα για· σπουδές.Παράλληλα με τις σπουδές μου, ασχολήθηκα με τη μουσική και συγκεκριμένα με σπουδές στο ωδείο, περίπου τέσσερα χρόνια, με σολφέζ, φωνητική και υποκρητική. Και το 1983-1984 έκανα τα πρώτα μου βήματα στο λαϊκό τραγούδι πάντα στην Αθήνα. Ταυτόχρονα, μπορώ να πώ ότι είχα αμέρηστη βοήθεια από δύο σπουδαίους δασκάλους και συνθέτες του λαικού τραγουδιού, όπως είναι ο Χατζηνάσιος και στη συνέχεια ο Αριστείδης Μόσχος, οι οποίοι μου δώσανε πάρα πολλά, πολλές γνώσεις και προσέξανε τα πρώτα μου βήματα. Επίσης, μεγάλο ρόλο έπαιξε και η γνωριμία και κάποια μαθήματα παραδοσιακής μουσικής που πήρα τότε, που πρόλαβα μάλλον να πάρω τότε, από τον Σύμωνα Καρρά, τον παλιό διευθυντή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Όλα αυτά κατά την περίοδο 1981-1984.
Ιδιαίτερα ο Αριστείδης Μόσχος, μου αποκάλυψε ορισμένα μυστικά στη δουλειά. Και στην live εμφάνισή μου και στο χειρισμό του μικροφώνου και στις εναλλαγές και στο δέσιμο των τραγουδιών, λεπτομέρειες δηλαδή, αλλά τόσο δυνατά μυστικά μέσα στη δουλειά, που παρατηρώ μεγάλους, φτασμένους τραγουδιστές, τραγουδίστριες, ότι κάνουν λάθη την ώρα που κάνουν πρόγραμμα, ή δεν έχουν την ευχέρεια μέσα στην πίστα να κάνουν εναλλαγή τραγουδιών. Τα μυστικά του στησίματος στην πίστα μου τα αποκάλυψε ο δάσκαλός μου ο Μ. Κανέλος στο ωδείο, και κάποιες άλλες λεπτομέρειες από τον Χατζηνάσιο. Όμως πήγαινα κάθε μέρα ωδειο, κάθε μέρα για πολλές ώρες. Όχι σαν τώρα που πηγαίνουν δύο φορές την εβδομάδα. Κάθε μέρα. Γιατί αλλιώς χάνεις τη μουσική στο αυτί σου. Χάνεται η επαφή αλλιώς.
Άρχισα να βγαίνω στις πίστες, αρχής γενομένης από μία πρωτιά που είχα πάρει στο Αναψυκτήριο «Άκρον» του Γιάννη Μπουρνέλη επί της Λένορμαν, το οποίο και τράβηξε νομίζω μέχρι το 1988-1989. Το έναυσμα το δυνατό ήταν δηλαδή η πρωτιά μου, γιατί γινόταν τότε διαγωνισμός τραγουδιού, λαικού τραγουδιού, με το τραγούδι «Ας ήταν και να πέθαινα ξημέρωμα Σαββάτου».
Πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ότι ταυτόχρονα με τις σπουδές μου, είχα μπει σε μία από τις δημόσιες υπηρεσίες, σε μία ΔΕΚΟ, στην οποία διετέλεσα προϊστάμενος για δεκαεπτά περίπου χρόνια και στη συνέχεια παραιτήθηκα και μπήκα ενεργά στο χώρο του τραγουδιού τη δεκαετία του ’90. Έμεινα πάντα στην Αθήνα, που είναι το κέντρο των εξελίξεων, των αποφάσεων, η πρωτεύουσα σε όλα τα θέματα. Με βοήθησε αυτό, που έμεινα στην Αθήνα. Με βοήθησε εξίσου το ότι γνωρίστηκα με πάρα πολλά παιδιά του χώρου, και μεταξύ αυτών και τον Αντύπα.
Ο Αντύπας μου εμπιστεύτηκε, καθότι η εταιρεία του δεν του επέτρεψε να πει ένα τραγούδι που είχε γράψει ο ίδιος για πάρτι του, το «Μπορώ να σου κάνω κι από εκείνα κι από τα άλλα», και του λέω «θα μου το χαρίσεις ρε Αντύπα το κομμάτι, ή τέλος πάντως πόσα θέλεις», γιατί συνηθίζετε σε εμάς αυτό, και μου λέει «Α, ρε μάγκα σε παρακαλώ πολύ, πάρτο ρε μάγκα και κάντο επιτυχία, μακάρι να το κάνεις επιτυχία, κι εγώ θα είμαι εδώ να σε χειροκροτώ». Πράγματι δικαιωθήκαμε. Και ήταν η πρώτη μου επιτυχία, ακολούθησε μετά το «Παιδί της Νύχτας», το «Λόγια παρήγορα», το «Λυπάμαι», το «Παραιτούμαι» και όλα αυτά τα τραγούδια.
Ταυτόχρονα με τις σπουδές μου και με το ότι άρχισα να δουλεύω μέσα στη νύχτα, μετά το ’83-’84, πάντα είχα την περιέργεια, το σαράκι μέσα μου, να γράψω κάτι δικό μου, να συνθέσω τραγούδια ή σε κάποιους στίχους. Και ιδιαίτερα στη σύνθεση, νιώθω πολύ πλούσιος μέσα μου, με το που θα πέσει ωραίος στίχος στα χέρια μου, να τον μελοποιήσω. Έτσι προέκυψε μία από τις επιτυχίες μου, το «Παιδία της Νύχτας». Ήρθε ο στίχος, τον μελοποίησα και είναι αυτό που ακούει και αγάπησε ο κόσμος.
Είμαι εκεί για τους ακροατές μου...
Όταν ένα τραγούδι γίνεται επιτυχία, ο κόσμος ψάχνει να βρει τον τραγουδιστή ή την τραγουδίστρια που το ερμήνευσε. Έτσι έγινε και στην δική μου την περίπτωση. Εδώ εγώ έχω να πω ότι νιώθω μεγάλη υποχρέωση απέναντι στον κόσμο που έρχεται να με ακούσει, όταν εμφανίζομαι κι εκεί που εμφανίζομαι, και την εισπράττω την επιτυχία και τη σέβομαι όσο δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς. Γιαυτό κι εγώ δεν πίνω και δεν καπνίζω, δεν χρειάζεται να το κάνω αυτό, δεν χρειάζεται να ζαλιστώ για να τραγουδίσω. Θα τραγουδίσω από μεράκι, ακούραστα. Φροντίζω απλά, ο χώρος της ηχητικής να είναι ιδιαίτερα καλός για να μπορεί ο κόσμος να απολαύνει αβίαστα και ακούραστα, γιατί ο κόσμος, τώρα τελευταία, τα θέλει όλα και σε ένα βράδυ. Και λόγο του ότι είναι λίγο, αλλά και όταν βρεθεί στο δικό μου το πρόγραμμα, θέλει να ξεφαντώσει. Γι’αυτό κι εγώ είμαι εκεί, μ’αρέσει αυτό το πράγμα. Το υπηρετώ με υπευθυνότητα, φροντίζω ο κόσμος να περνάει καλά μαζί μου. Μέχρι να ξεφαντώνει. Και κυρίως με χαμηλές τιμές.
Γιαυτό και δεν καπνίζω και δεν πίνω, για να είμαι ξεκούραστος για τον κόσμο που έρχεται να με ακούσει. Όχι ότι το στερούμαι, κάπνιζα αλλά όμως κάποια στιγμή ένοιωσα να φρακάρω, να μην μπορώ να δώσω και να αποδώσω έτσι όπως πραγματικά ήθελα. Κι αποφάσισα να το κόψω τελείως το τσιγάρο. Όσον αφορά το ποτό, όχι δεν μου άρεσε, δεν με εξέφρασε το θέμα αυτό ποτέ. Θα πιω μισό ποτηράκι, λίγο, κάποιες στιγμές, αλλά δεν χρειάζεται να πιώ για να αποδώσω. Μεθάω από την μουσική και από την καλή ορχήστρα.
Σέβομαι τον κόσμο που με ακούει...
Δόξα το Θεό, φρόντιζα πάντα, σε κάθε εμφάνιση να είχα καλή ορχήστρα. Αυτό είναι το καλύτερο για μένα, ακολουθεί κι ο ήχος ασφαλώς και να μην κουράζω ή ο ήχος που βγάζω να είναι εκκωφαντικός και να κουράζεται ο κόσμος. Είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Θέλω να γουστάρει ο κόσμος. Το σέβομαι δηλαδή αυτό το πράγμα, το λίγο που θα βγει ο κόσμος έξω. Κι εάν υπάρχουν ανάμεσα και καλές τσέπες, δίνω την ευκαιρία στις καλές τσέπες να κάνουν το κέφι τους και το εφέ τους, εάν θέλεις, σεβόμενος τον απλό κόσμο, το φτηνό το μπουκάλι, το λουλουδάκι του, έχει δικαίωμα όλος ο κόσμος στο ωραίο τραγούδι και στη φτηνή διασκέδαση. Με συγκινεί να βλέπω νεαρό κόσμο να έρχεται να με βλέπει και να μου ζητάει αυτόγραφο. Όπως πρόσφατα που είχα πάει στη Σπάρτη, και με το που μάθανε κάποιοι νεαροί από την Αθήνα, ξεκινήσανε ταξίδι για να με ακούσουν στη Σπάρτη. Είναι συγκινητικό. Ζω πάρα πολλές τέτοιες καταστάσεις. Δεν μπορώ το στημένο, είπες νωρίτερα ότι στα live είμαι καλύτερος από το cd, μα είναι φυσικό, με εκστασιάζει ο κόσμος και δίνω τον καλύτερο εαυτό μου. Στο στούντιο, είμαι στημένος μπροστά από ένα μικρόφωνο. Στα live με μία καλή ορχήστρα και έναν καλό ήχο, θα αφήσω τον κόσμο να διασκεδάσει, να ρολάρει.
Η πρώτη βόμβα...
Δυστυχώς όμως τελευταία, πολλοί λόγοι, όπως παράδειγμα το κατεστημένο, το δισκογραφικό κατεστημένο, δεν επιτρέπει στα νέα παιδιά, ή στα ταλαντούχα παιδιά ή σε αγαπημένα τραγούδια, που δεν είναι μέσα στο κατεστημένο να αναδειχθούν. Ή να υποστηριχθούν από τα μεγάλα ραδιόφωνα, τα ιδιωτικά κανάλια. Και ο κόσμος τρέχει, κι ευτυχώς που υπάρχετε κι εσείς, ή στο διαδίκτυο, και τουλάχιστον βρίσκει εναλλακτικές λύσεις, να τα ακούσει, να τα βρίσκει και να τα απολαύσει. Ο Κρυστάλλης όταν εμφανίζεται, κι όπου εμφανίζεται, καθότι κινούμαι επιλεκτικά χωρίς να επιβαρύνω τον κόσμο ώστε να εμφανίζομαι κάθε βράδυ μέσα στη νύχτα. Φροντίζω πάντα, η διασκέδαση μου να είναι, διασκέδαση ξεφαντώματος, με ένα ποικίλο πρόγραμμα, καθώς μέσα στο πρόγραμμά μου θα πω και παραδοσιακά τραγούδια και ποικίλα τραγούδια, δηλαδή πρόγραμμα διασκέδασης.
Για τον κόσμο που δεν γνωρίζει, επιδίωξα κι εγώ να μπω μέσα στο κύκλωμα, στο κατεστημένο των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών. Αρχής γενομένης από το ’84-΄85, κάπου εκεί ήτανε. Εισέπραξα την πρώτη σφαλιάρα. Ας μην αναφέρω την μεγάλη δισκογραφική εταιρεία που τότε ήταν στο Ν. Ηράκλειο Αττικής και ο νοών, νοείτω, βρέθηκα λοιπόν σε ακρόαση, βρέθηκα λοιπόν στα γραφεία της εταιρείας να υπογράψω συμβόλαιο, και υπέγραψα. Αλλά όμως ο παραγωγός, στον οποίο με συστήσανε από την εταιρεία, ήταν αδελφή. Κι έπρεπε λοιπόν εγώ, να ‘συνεργαστώ’, σε εισαγωγικά, με την αδελφή. Ε, αυτά λοιπόν, αντίκειται στον δικό μου χαρακτήρα, στη δική μου προσωπικότητα.Έσπασα τα συμβόλαια, τους τα πέταξα στα μούτρα λοιπόν, και τέλος ο Τάσος. Όχι ότι απογοητεύτικα, αλλά ως νεαρό παιδί εν πάσει περιπτώσει, ναι.Όμως κάποια άλλα ονόματα που είναι και σήμερα στο χώρο, είτε θηλυκά, είτε αρσενικά, συνεργάστηκαν, με αυτό το κύκλωμα που πουστοκρατείται να το πω έτσι, και που τελευταία σχολιάστηκαν και στην τηλεόραση από τον Σταμάτη Γονίδη κι όχι μόνο.Συνεργάστηκαν και συνεργάζονται, και δυστυχώς, και στις τηλεοράσεις και στις δισκογραφικές εταιρείες, αυτές οι αδερφές, αυτά τα φιντάνια, πάντα βρίσκουν τον τρόπο και μπλοκάρουν, γιατί έχουν στηθεί έτσι οι δισκογραφικές εταιρείες και γενικώς το σύστημα, το κατεστημένο της διασκέδασης, εκεί βρίσκουν τροφή, αυτά τα κυκλώματα. Με αποτέλεσμα, πολλά νέα παιδιά, είτε να μπλέκονται και χρησιμοποιούν το κορμί τους για να προωθηθούν ή να απέχουν από το χώρο, για λόγους αξιοπρέπειας. Κάτι, λοιπόν, αντίστοιχο μου συνέβει κι εμένα τότε, κι από το ’84 μέχρι το ’92, απήχα από κάθε είδους δισκογραφίες, κι εκδόθηκα περισσότερο στη διασκέδαση της νύχτας.
Το δισκογραφικό άλμα...
Ετοίμαζα τη δισκογραφική μου δουλειά από τότε, και το άλμα το έκανα το ’92 που ήμουν έτοιμος, μου επιστεύτηκε κι ο Αντύπας την επιτυχία, και μπήκα με ένα δίσκο στη δισκογραφία. Κι όχι στις μεγάλες εταιρείες του χώρου, στις οποίες μεγάλες εταιρείες τότε τη δουλειά μου, την οποία εγώ έκανα, με δικά μου έξοδα, την πήγα και μεταξύ αυτών και στη Σόνυ, την μεγάλη εταιρεία. Δεν έδωσε σημασία κανείς. Την πήγα και σε μία μικρή εταιρεία, η οποία και μου είπε «κύριε Κρυστάλλη με ενδιαφέρει άμεσα». Η εταιρεία αυτή ήταν η Φοίνιξ. Περίμενα λοιπόν εγώ κάποιες απαντήσεις από τις μεγαλύτερες και δεν έδωσε σημασία καμία. Μάλιστα με την Σόνυ έγινε και το εξής, ενώ η δουλειά με την Φοίνιξ έγινε στις αρχές Φεβρουαρίου, η Σόνυ μας απάντησε τον Ιούλιο, λέγοντας ότι δεν μας ενδιαφέρει η δουλειά σας!! Και της απαντήσαμε τότε, ότι λυπόμαστε που δεν έτυχε να είναι σε εσάς η επιτυχία μας, ακούστε τώρα τα τραγούδια αυτά. «Αυτή είναι η δουλειά σας?» ρώτησε η γραμματέας της Σόνυ που είχε πάρει τηλέφωνο, και πήρε την απάντηση «Αυτή είναι η δουλειά, που ακούτε τώρα και θριαμβεύει τώρα στην Αθήνα, καληνύχτα σας».
Νυχτερινά Προγράμματα...
Δεν είναι εύκολα τα πράγματα, γιατί και στην Αθήνα υπάρχει, λόγω της κρίσης της οικονομικής, αλλά κυρίως της κρίσης της καλλιτεχνικής, μεγάλη ανασφάλεια, μεγάλη αβεβαιότητα, με αποτέλεσμα και οι καλλιτέχνες αλλά και οι επιχειρηματίες, είναι σε πάρα πολύ έντονο προβληματισμό ή και σε πανικό. Και την τελευταία στιγμή, επηρεάζονται τα προγράμματα και στήνονται ή όπως όπως, ή φτηνά και το άγχος που επικρατεί το εισπράττει ο κόσμος και πολλές φορές αποτυγχάνει. Γιατί ή μέσα στα προγράμματα μπαίνουν τραγούδια, να το πω έτσι, που απωθούν τον κόσμο, δεν έχουν ενδιαφέρον. Και η φτώχεια λοιπόν, και το φτωχό καλλιτεχνικό πρόγραμμα έχουν απωθήσει τον κόσμο. Κι αυτό μου το λέει και η νεολαία, ο γιος μου που είναι είκοσι χρονών. «Εγώ μπαμπά πήγα, σηκώθηκα χόρεψα ένα ζεμπέκικο, αλλά τίποτα από εκεί και πέρα». Σε κάποια άλλα μαγαζιά, δεν παίζουν παραδοσιακό τραγούδι, δεν παίζουνε διασκεδαστικό τραγούδι ή πολλές φορές οι τραγουδιστές/τραγουδίστριες, βγαίνουν και σερβίρουν κονσερβοποιημένο πρόγραμμα. Αυτό κουράζει τον κόσμο, δεν δίνει την ευκαιρία στον καλλιτέχνη να λειτουργήσει αυθόρμητα, ή απρόβλεπτα. Ο κόσμος πηγαίνει και ξέρει πιο είναι το επόμενο τραγούδι. Και μετά ψαχνόμαστε γιατί δεν βγαίνει ο κόσμος και δεν πηγαίνει στα κέντρα. Και μάλιστα, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια που επικραττεί και στην Αθήνα, δημιουργεί την υπερπροσφορά. Το ποιοι θα είναι μέσα στο πρόγραμμα και πόσοι και οι περισσότεροι επιχειρηματίες, δεν ψάχνονται ποιον δεν φέραμε ρε παιδιά, ποιον δεν βάλαμε στο πρόγραμμα.
Όλοι αυτοί οι λόγοι, του τυχαίου και της υπερπροσφοράς, είναι λόγοι που λειτουργούν για μένα αποτρεπτικά για τον κόσμο. Δυστυχώς, οι περισσότεροι και οι περισσότερες θέλουν απλά να κλείσουν το πρόγραμμα. Δεν είναι τυχαίο αυτή την εποχή που η Βανδή ή η Βίσση έχει βάλει στο πρόγραμμά της νησιώτικο τραγούδι, προς τιμή τους, χωρίς τέτοια τραγούδια και μόνο με τα νταπα ντούπα δεν βγαίνει πρόγραμμα.
Επίσης, τα περισσότερα κέντρα έχουν φτηνές ορχήστρες. Εγώ θέλω επιλεγμένα παιδιά, να μπορούν να ακολουθήσουν στο κάθε απρόβλεπτο, που θα παίζουν τα πάντα, που δεν χρειάζονται παρτιτούρα για να παίξουν. Μέχρι τέσσερα δευτερόλεπτα είναι ο χρόνος που ο καλλιτέχνης και η ορχήστρα έχει ώστε να προσαρμόσει το επόμενο κομμάτι.
Τέτοια πράγματα δεν καρποφορόυν κάθε τόσο. Όσες φορές καρποφόρησαν, κατέβηκα στην Αθήνα, όπως πήγα στο Κύτταρο ή στο Μον Ρεπό όπου μέσα στην ήδη καλή ορχήστρα είχα και τρεις δικούς μου. Έγινε πανικός, θριαβεύσαμε. Δεν είναι τυχαίο.
Το γιατί δεν έχουν μάθει ή δεν θέλουν να ακολουθήσουν δεν θα το απαντήσω. Θα ήταν καλό να πάτε ένα βράδυ σε αυτά τα κέντρα για να μάθεις γιατί δεν το κάνουν. Υπάρχουν τα συμφέροντα των δισκογραφικών εταιρειών. Λογικό είναι η Heaven παραδείγματος χάρη να υποστηρίξει τα δικά της παιδιά, τους δικούς της καλλιτέχνες και ο Ant1 κατ’επέκταση. Απόλυτα φυσιολογικό.
Νέος Δίσκος, νέα βόμβα...
Μετά το 2005 και την κυκλοφορίας του Live και του νέου δίσκου μου, που το ανέλαβε η εταιρεία του Πίστα (Next Records) και στοίχησε αρκετές χιλιάδες ευρώ, τώρα είναι καιρός για κάτι καινούργιο.
Ήδη έχω ένα τραγούδι έτοιμο, το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές του ’70 σε επανεκτέλεση, - (εδώ υπάρχει παρέμβαση της Ελένης η οποία και αναφέρει ότι μεγάλη δισκογραφική αγόρασε 12 τραγούδια ενός δίσκου του Κρυστάλλη και τα πούλησε ώστε να μην κυκλοφορήσει ποτέ, τα οποία και μπορούν να επανεκτελεστούν όμως), αλλά και με 2-3 καινούργια τραγούδια. Λίγη υπομονή και κοντά στο Πάσχα η νέα δουλειά θα είναι έτοιμη.
Ραδιόφωνο – Τηλεόραση...
Ευτυχώς παιδιά, επικράτησε το διαδίκτυο και ο καθένας μπορεί να με βρει εκεί μέσα. Αυτό ήτανε ότι πολυτιμότερο μου συνέβει τα τελευταία χρόνια και το εκτιμώ πάρα πολύ. Και θα έλεγα, εν πολλοίς με έχει στην επικαιρότητα. Απλά δεν βρήκαμε τον τρόπο να μας προβάλει η τηλεόραση.
Απλά θα σας πώ ότι υπήρξαν δύο εκπομπές που είχαν προγραμματιστεί να παιχτούν σε μεγάλο ιδιωτικό κανάλι καθώς και σε ένα δημόσιο κανάλι και που ύστερα από απαίτηση των δισκογραφικών εταιρειών, κοπήκανε και δεν παιχτήκανε ποτέ. Λέγοντας χαρακτηριστικά στο κανάλι ότι εάν εμφανιστεί ο Κρυστάλλης, από εμάς δεν θα έχετε άλλους καλλιτέχνες εκεί. Κι από που το ξέρω αυτό? Μου το είπε η Διευθύντρια της εκπομπής του καναλιού. Και επιλέχθηκε η άλφα τραγουδίστρια με το μπούστο και την ανύπαρκτη φωνή της. Έτσι είναι παιδιά, ποιοι θα καρπωθούν την παρουσία του Κρυστάλλη εάν βγει στην τηλεόραση? Ποιος θα καρπωθεί το ότι θα τρέξουν τα τραγούδια μου μετά? Αυτό είναι το παιχνίδι.
Τα πάντα είναι στημένα από τις δισκογραφικές. Το ποιος θα τραγουδίσει, το τι θα τραγουδίσει, το πότε, το πώς. Είναι ακριβώς όπως στην τηλεόραση. Τα συμφέροντα είναι πάνω από όλα. Όμως επειδή δεν συμβιβάστηκα, δεν πήγα να τους παρακαλέσω, να συνεργαστώ ταπεινοτικά μαζί τους, με έχουν στην άκρη. Με γεια τους, με χαρά τους. Εγώ, όπως σου είπα και στην αρχή, έχω φροντίσει να μπορώ να ζήσω και να αντιμετωπίσω με αξιοπρέπεια, μέσω μιας επιχείρησης στο Βόλο, σε όλες αυτές τις προκλήσεις. Το λαικό τραγούδι, έχασε πολύ κόσμο γιατί πλέον δεν έχει αξιοπρέπεια. Την α ή β μετριότητα, εάν τη στολίσεις και την επιχρυσώσεις και την βάλεις στο πρώτο ράφι στο ύψος του ματιού, λεπτομέρειες της διαφήμισεις λέμε τώρα, η μάζα το πλήθος που αποτελεί το 60%-70% της κοινωνίας, τσιμπάει. Ποιος προβάλλεται λοιπόν από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις ευρέως? Ο Χ τραγουδιστής, η Χ τραγουδιάρα για λόγους μόδας, η μάζα πάει εκεί. Άρα κατευθείνεται. Άρα και οι πωλήσεις, πάλι κατευθείνονται. Τώρα λοιπόν, οι λίγοι, αυτοί που ψάχνονται, θα πάνε στο διαδίκτυο και θα ψάξουν, όχι μόνο στο ύψος του ματιού, αλλά και πιο χαμηλά, παρακάτω, μέχρι και στον πάτο. Τι γίνεται θα πουν εκεί ρε παιδιά?
Ιντερνετικό ραδιόφωνο – Διαδίκτυο...
Κάνετε σπουδαία δουλειά, ακούραστα. (εδώ υπήρξε η παρέμβαση της Ελένης όπου ανέφερε ένα παράδειγμα του μάνατζερ του Κρυστάλλη που τον άκουγε μέσω διαδικτύου στο Παρίσι). Το ίντερνετ μας έσωσε. Είτε το ιντερνετικό ραδιόφωνο, είτε το Youtube. Το ιντερνετικό ραδιόφωνο είναι η ελευθερία της έκφρασης, που μπορείς να ξεφύγεις από την κονσέρβα. Γι’αυτό ακριβώς η εταιρείες φροντίζουν να επιβάλλουν στις εκπομπές της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου ώστε να ακουστεί το τάδε τραγούδι ή ο τάδε τραγουδιστής. Είναι η λεγόμενη καλλιτεχνική υποστήριξη. Τον τρέχουν στα κανάλια, στα κέντρα, στην επαρχία κοκ. Όμως ένα ωραίο τραγούδι, ακόμα κι εάν ακόμα το ακούσει κάποιος μέσα στο αυτοκίνητό του, ή σπίτι του, θα γίνει επιτυχία, μετά από 2, 3, 5 χρόνια, αλλά θα γίνει. Θα βοσκίσει, θα βοσκίσει που λέμε κι εμείς. Όπως τότε την εποχή του ’92 που έβγαλα το δίσκο μου και η εταιρεία μου χάρισε 200 δισκάκια και μου είπε πάρτα και κάνε ότι θέλεις. Κι εγώ τα μοίρασα σε 200 ραδιόφωνα της εποχής. Κι επειδή τότε ήταν παρθένο το έδαφος, τα τραγούδια παίξανε κι έγιναν επιτυχίες, αγαπήθηκαν από τον κόσμο, από μόνα τους, χωρίς διαφήμιση. Το παιδί της νύχτας που ακολούθησε μετά, ακριβώς το ίδιο πράγμα, έγιναν επιτυχίες από μόνα τους.
Μια ευχή για τα Ναυάγια...
Δεν χρειάζονται οι δικές μου οι ευχές. Έτσι όπως σας γνώρισα, φρέσκους, ετοιμόλογους, με μορφωτικό επίπεδο άψογο και με ευστροφία, είμαι βέβαιως ότι το ιντερνετικό ραδιόφωνο, το navagia.gr, θα θριαμβέψει, και σας το εύχομαι ολόψυχα.
Εμείς ευχόμαστε στον Τάσο, ολόψυχα, να συνεχίσει να είναι ο άνθρωπος που γνωρίσαμε, με την αξιοπρέπεια που λίγοι καλλιτέχνες πλέον έχουν, με τις γνώσεις και την αγάπη για το τραγούδι και με τον σεβασμό προς τους ακροατές του. Πάντα επιτυχίες φίλε Τάσο.
